Nieuws

Jaarverslag heren 2018

Dit jaar hebben de heren 31 officiële ritten in clubverband gefietst. Daarbij hebben we bijna 3300 km afgelegd. Dat is een behoorlijk aantal. Natuurlijk zijn er daarbij nog een aantal andere ritten gefietst buiten de toerkalender. Dat waren wel hele bijzondere ritten. Er zijn enkele van onze leden die de bekende Alpe-Dúzes hebben gefietst. Dat is al een prestatie op zich. Dan hebben 4 van onze leden een grote tocht in Engeland gereden en dat nog wel links. Ook heel bijzonder natuurlijk. Veel van ons hebben op 2 september meegedaan aan de 7-dorpentocht. Gelukkig was het mooi weer en ook de tocht was alleszins de moeite waard. Dan zijn er nog extra ritten geweest op Koningsdag in Siebengewald, ritten in Zuid-Limburg en België, een nachtrit rondom Nuenen, en misschien nog wel enkele ritten meer. Van de reguliere tochten die op onze kalender staan is ook wel wat te vertellen.

Bijzondere tochten waren de verrassingstocht naar Nijmegen/de Veluwe, waar we o.a. de Posbank hebben aangedaan. De rit op Eerste Paasdag, samen met Elsendorp is elk jaar een mooie terugkerende tocht. Op 23 september hadden we de rit naar Appeltern, die we na de pauze drastisch hebben ingekort vanwege de flinke regenbuien en daarbij ook nog materiaalpech. De week erna hebben we, omdat de voorrijder er niet was, de tocht naar Appeltern nog een keer gefietst, maar nu met beter weer. Tijdens die tocht kregen we het bericht van dat verschrikkelijke ongeluk in Erp, waarbij een toercollega is omgekomen. Heel erg triest.

Wat ook wel aardig is om te vermelden is dat we dit seizoen zeker 10 ritten hebben gefietst met een gemiddelde van 30 km per uur of hoger, met een top van een gemiddelde van 31.9. Langzaam komt dan toch een deelname aan de Tour de France in beeld.

Op een van onze tochten naar Berg en Dal hadden we gezelschap van een groep van 7 maten van Henk. Wij rijden gelukkig niet zo hard, had Henk hen verzekerd, dus, zeiden die 7 mannen,  gaan we maar eens met jullie mee. Ja, ja, vandaag dus 130 km, 800 hoogtemeters en weer boven de 30. We hebben ze na deze ene keer niet meer teruggezien.

Als iemand nu denkt dat het altijd maar harder en harder gaat is dat gelukkig niet het geval. Het adagio blijft nog altijd: samen uit, samen thuis. Gelukkig maar. Wat ook steeds maar weer wordt benadrukt is dat we uit moeten kijken, vooral tekens goed doorgeven en aangeven of we links of rechts gaan. Je kunt nooit duidelijk genoeg zijn. Beter een keer te veel roepen en aangeven dan te weinig.

Alles bij elkaar was het een mooi seizoen.

De wekelijkse verslagen zijn, zoals altijd, terug te lezen op de site van Meukerdur.